Ρόδιος, Παναγιώτης

(1789 – 1851) Αγωνιστής του 1821, ο οποίος καταγόταν από τη Ρόδο. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές, παρακολούθησε επιστημονικά μαθήματα στη σχολή των Κυδωνιών (1810). Από εκεί πήγε στην Πάντοβα και έπειτα στο Παρίσι για να σπουδάσει ιατρική. Στο Παρίσι γνώρισε τον Κοραή και συνδέθηκε φιλικά μαζί του. Μετά την έκρηξη της Επανάστασης, εστάλη μαζί με άλλους σπουδαστές και επιστήμονες στην Ελλάδα (1822), όπου πήρε ενεργό μέρος στην πολιτική και στρατιωτική καθοδήγηση του Αγώνα. Ως λοχαγός, διοικητής πεζικού τάγματος πήρε μέρος στη μάχη του Πέτα (1822) και στην άλωση του Ναυπλίου (1822). Από το 1824 διετέλεσε συνταγματάρχης, διοικητής του τακτικού στρατού, και πήρε μέρος στην απόκρουση της επίθεσης του Ιμπραήμ που ήθελε να καταλάβει το Ναύπλιο (1825). Τον Ιούλιο του 1825 παραιτήθηκε από τον στρατό, επειδή δεν θέλησε να υπηρετήσει υπό τον Φαβιέρο. Τον ίδιο χρόνο διετέλεσε υπουργός των Εξωτερικών και κήρυξε τον κατά θάλασσα πόλεμο εναντίον των Τούρκων. Επί I. Καποδίστρια έγινε συνταγματάρχης, διετέλεσε επίσης υπουργός των Στρατιωτικών και ενδιαφέρθηκε για την ίδρυση της Σχολής των Ευελπίδων. Επί Όθωνα έγινε υποστράτηγος (1833). Το 1843 το Ναύπλιο τον όρισε πληρεξούσιό του. Τέλος, χρημάτισε εκ νέου υπουργός των Στρατιωτικών (1844, 1848).